PREIKESTOL LYRIKK (1988) Sigve Lauvaas * Side 2-9

Preikestolen-ill

Side2-9

NOREG

Det er ikkje berre berre

å snakke levande norsk,

det er ikkje for kvar mann å tale

slik Ivar Aasen gjorde.

Vi har alle ein veksestad,

vi er alle eit tre i skogen.

Vi kan alle sjå vegen fram

og vere tru i vårt kall.

Det er ikkje for alle å gå

i blinde og finne seg sjølv.

Spegelen for vårt mål

er barnet sitt fedreland.

DEN BESTE TIDA

Nå er den beste tida.

Vi veit ikkje av noko anna.

Tida er fred i hjarta

for den som har møtt morgonsola.

Nå er kornet skjært,

nå er det tid å hauste.

Kjærleiken svinn i livet

for den som ikkje får så kornet.

Draumen er vandring

mot høgare tindar og mål.

Kornet må knusast

før det kan gje kraft og signing.

  

3 

FRED

Klokker tikkar og tikkar,

regnet kjem som ein pøs.

Nattsvarte himmel sender

rikeleg stovefred.

Ljoset skin og det tutar

i båtar frå framande land.

Inn til den trygge hamna

går vegen for alle mann.

Klokker tikkar si messe,

men regnet har teke fri.

Sola skin gjennom teppet

av godverskodde på ski.

Fred over alle åsar, fred

for den fredlause mann.

Ei stjerne og tusen stjerner

møter deg, Israel.

PÅ VEG MOT NOREG

Det kjem ein båt, det kjem eit fly.

Trafikken har auka i sommar.

Dei kjem for å sjå kvar vi bur.

Dei skal sjå Preikestolen i Lysefjorden

og Kjerag-kongen og midnattssol.

Dei kjem frå fjerne land for å sjå

og oppleve folk og fjord, her i nord.

Dei kjem med bil frå Kontinentet,

dei kjem med tog og buss.

Dei filmar heile Noreg og skriv:

Dette landet er som eit eventyr!

Dei flokkar seg rundt Geiranger,

og Trollveggen er eit syn.

Sognefjorden og Vestlandet

er for turistane: eventyr.

Dei kjem og dei spør, dei stig i land

i Lofoten, Hammerfest, og Helgeland.

Det susar i skogen, det susar i fjell.

Nå har dei oppdaga Noreg, dei kjem

år etter år, for å sjå Gamle Noreg.

Vi som bur her må lære litt språket.

Det norske må stige fram.

Med smil skal vi møte folket og synge:

Velkomen til Noreg, Eventyrland.

 4

GÅ TUR

Det er ein lov: Gå tur!

Vi skal ikkje sitte stille,

men vere ei levande øy.

Gå tur! Du skal ikkje sitte inne!

Du skal ikkje vere ein mur.

Du skal opne ditt auga.

Du ser du er til

i eit blomehav, eit forunderleg blomehav.

Her går du i ring.

Du ser i spegelen at Gud er til.

Du opnar ditt auga for Jesus,

han som gav sitt liv

og som lever i dag.

Gå tur! Sit ikkje inne og døy.

Ver ute på marka, sjå

skogen er heilag, fjellet er ditt.

Du er ei gåve frå Gud.

Sjå, denne vegen skal føre fram

til himmelen.

Du er brevet. Du vert lesen av mange.

Din livsstil er poesi.

NATT

La glaset stå ope. 20 grader

med lett bris frå havet.

Vi møtest ved himmelporten

og skriv namnet.

Vi har ikkje råd å gå inn

til det aller heilagste.

Vi står i glaset og ser,

alt er roleg nå, alt er slik

det var ved middagsbordet før:

l

stille som natta.

Klokka slår tolv, og vi er her

med vår sorg og vår glede,

vi er stjerner i natta,

gjennomsiktige stjerner for Gud.

Og vi står ved ei grind,

og vi slepp ikkje inn,

og vinden susar i draumen og natta.

5 

LYSEFJORDEN

Denne mektige fjorden, denne stupbratte fjorden, 
denne Preikestolfjorden, Kjeragfjorden, Lysefjorden.

Det syng i mine hjarteårer.

Ein streng av dur og moll, eit sus av fjell,

ein foss med tusen millionar kilowatt, eit troll.

Eit Lysefjordtroll i fjellveggen.

Det lyser opp. Ein månesigd skjer ned

og skaper spenning, melodi, poesi.

Er du med til Lysefjorden, er du med i dette koret

som skal stige som ei stjerne? Er du spegel

for ei framtid? Er du vill og vakker, engel,

eller er du berre strekportrett? Du er du,

og Lysefjorden, vegen, Lyselandet, fire mil frå Oanes.

Høyr, trompeten. Det er fest på Preikestolen.

Ei trapp skal føre opp og ned, frå Lysefjorden.

Kjerag-kongen er eit syn, ein stupbratt vegg.

Fiolin, orgelmusikk, trompet, romantikk.

I Lysefjorden møter du deg sjølv, og må svare:

Eg er eit troll og du er eit troll.

På alle fjell, bygg ein varde!

Så veit vi vegen, så kan vi sigle kvar einaste kveld.

VINDEN KJEM

Du er naken

og vinden kjem.

Du møter til avtalt tid,

du er ein engel

og kjem med di bør.

Ein fuglekasse, eit nek,

ein underleg draum,

og du er borte,

du er langt borte

og du er nær.

Du kjem som ein vind

og tek meg om halsen

og kviskrar

og skriv namnet

i eit vengeslag.

6 

DET BANKAR

Alltid bankar det på døra,

bankar på hjartedøra,

det bankar kveld etter kveld,

og eg må skrive det ned,

eg må elske det: at eg er til,

at nokon vil sjå

at eg lever og lever og lever,

med hendene på skrivemaskinen.

Det bankar, det bankar,

og eg opnar døra,

og nokon kjem inn,

nokon vil treffe meg ein dag.

Eg har stått i vindauga,

eg har stått på ein varde,

eg er eit menneske med kjøt og blod,

eit levande under, eit hjarta

som bankar, og takkar.

Vi er jo alle eit under,

og eg veit kva kjærleik er.

GRASET ER GRØNT FOR ALLE

Det er ikkje berre for dei som lever

at graset er grønt.

Graset er grønt for alle,

også for dei som ligg i jorda,

for dei som ikkje er fødde,

for tre og planter,

for alle dyr.

Graset er framtida, graset er vårt testamente.

Vi kan alle døy, berre graset er grønt,

berre skogen veks, berre frøet ligg i jorda.

Graset er vår redning. Vi kan sjå

graset veks, sjå kornet spire.

Skogen gjev oss trygd og ro,

graset er heilagord.

Vi er menneskebarnet som skal hauste i vår tid,

kjærleik, poesi.

7 

ORD FOR MINE FØTER

Øyhavet veks, øyhavet er for mine føter

ord. Det er skrivne ord frå bøker

som kjem opp, som svirrar i lufta,

som fer i vinden, som gjev von,

som teier og syng, som gjev fred.

Øyhavet er fiskaren sitt kongerike.

Her er eg, ein fugl frå havet.

Eg er komen med ein stork.

Eg kom til ei øy, eg vart verande

som ein øyværing. Eg song

slik som øyværingane. Eg

las dikt for meg sjølv og bølgjene.

Det ropa til meg frå alle kantar,

det ropa til meg frå dei små husa,

frå naust og kyrkjespir.

Kverna mol, det song i øyhavet.

Eg var ein fiskar, eg var ein

som alle andre. Her skulle eg leve

og her skulle eg døy.

Så reiste eg. Og havet vart kvitt.

Eg reiste. Det var ei underleg tid.

Havet stod bratt imot meg. Båten

gjekk til land. Ord kom til Salomo,

og eg høyrde ei røyst i radioen:

Kom til meg alle de som strevar

og har tungt å bera, og eg

vil gje dykk kvile.

Så vart det ein ny dag i øyhavet.

 8

PÅ SPORET

Kva er det med deg i dag?

Du går så underleg.

Er du ikkje glad?

Er du ikkje den same jenta

på veg mot eit høgt mål?

Studer verda, gå ut og leit

etter sanninga, gå ut

til dei fattige og dei rike.

Først når du kjem heim att

finn du deg sjølv.

Du er ei glo, ei brennande sol.

Du er studieboka, og du går ut

kvart år, du ser og høyrer

og kjenner at Gud er til.

Du er ein vengelaus fugl, men

du er ei oppslagsbok for verda.

Du er ei jente med bein i nasen.

Vegen du går er bratt,

og du finn fram til Soria Moria.

 9

ORD FOR EIN TANKE

Å finne det rette ordet, finne eit ord

med gull og granitt, halde saman

på jorda i det heilage huset,

finne seg sjølv, sin eigen tanke,

og byggje eit slott med tårn

og vindaugo som lyser i verda.

Eit ord for framande som går på vegen,

eit ord for alle som kjenner seg heime,

eit ord av grunnstoffet, kjærleiken

som gjer at vi alle kan kjenne

at Gud er vår far og vi er hans born.

Ordet skin i myrkre, ordet som er

ei stjerne, ei sol for menneskebarnet.

Hans allmakt er vår trøyst og vår styrke.

Vi skal alle fram for hans kongsstol

og sitje til bords med dei heilage.

Vi er ein blome i hans hage, eit tre

som skal vokse inn i himmelen.

KYRKJA I NORD

Det lyser eit spir, det kimar til fred

og samling om Guds ord.

Dei syng i vår kyrkje i nord,

dei syng og spelar og syng:

Vårt liv er ei høgborg for Gud.

Vi skal byggje vårt land,

vi skal heise vårt flagg.

Vår kyrkje i nord er eit levande ord

som gjev lækjedom, fred.

Du er fri, du er frelst

som i nord har reist

ein kross som ei helsing frå Gud.

Og sola skal skine natt og dag.

Og kyrkja skal vere eit himmelsk kvad.

Vi er brør og sysken på jord.

Vi skal bere det levande ord

til alle folkeslag.

Bygg kyrkje i nord, bygg i kvar bygd og by

ei kyrkje for Gud, ein samlingsstad

for song og ord, ei hamn for alle i nord.

Og bibelen vert eit levande ord,

og ordet er for liten og stor,

ei kyrkje for alle som høyrer.

Og dei som høyrer skal sjå ein dag

seg sjølv og Jesus i Kongens sal.

Og kyrkja skal vokse og breie seg ut,

og freden skal kome til folket i nord,

og Jerusalem skal ha fred. Dei syng:

Ord frå Herren er vår glede,

Kyrkja er eit gamalt hus,

Jesus, kongen, er til stades.

Vi er Kristi sendebod.